Δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του Δάφνις και Χλόη, ο Κωνσταντίνος Ρήγος επιστρέφει σε μια παράσταση ορόσημο στην πορεία του Χοροθεάτρου Οκτάνα. Αφετηρία το ομώνυμο ποιμενικό μυθιστόρημα του Λόγγου, αλλά και το αριστούργημα του Μορίς Ραβέλ. Ο Κωνσταντίνος Ρήγος μέσα από την αναβίωση του Δάφνις και Χλόη, αναζητά με εμμονή τα ίχνη του απόλυτου έρωτα και της αβίαστης, σχεδόν φυσικής γέννησής του. Η ερωτική επιθυμία, η ποίηση των σωμάτων και ο αισθησιασμός θα αποτελέσουν το κέντρο της προβληματικής μέσα από μια ματιά πιο σημερινή που δεν παύει να ατενίζει με νοσταλγία τον ρομαντικό έρωτα, τη χαμένη αθωότητα, και τη λαχτάρα της πρώτης επαφής. Αυτό είναι το τυπικό μέρος του πράγματος. Το ουσιαστικό είναι πως ο Κωνσταντίνος για μια ακόμη φορά κάνει το θαύμα του, τα καταφέρνει θαυμάσια ακόμη και με την αφήγηση που δεν έχει και ιδιαίτερη σχέση, ενώ κατορθώνει να δώσει το πιο ωραίο γυμνό που έχει κάνει μέχρι σήμερα
