Μ’ αρέσει πολύ η παράδοση, το τελετουργικό, αυτό το παιδικό παραμύθι που κουβαλάω καμιά 50ριά χρόνια και μάλλον το κληροδοτούν και τα παιδιά μου, αυτή η χριστουγεννιάτικη αίσθηση του ξημερώματος… Καθώς περνάω την πόρτα της εκκλησίας μου’ ρχεται πάλι στο μυαλό ο Σκαμπαρδώνης κι εκείνο το παλαιότερο, αριστουργηματικό του ¨Η ψίχα της μεταλαβιάς¨, καμιά σχέση, αλλά το αγαπώ πολύ, όπως τη μυρωδιά του κεριού, τον ξεραμένο λαιμό, το φρεσκογυαλισμένο λουστρίνι, τον άρτο, τα θεάματα….
